Geologia

Budowa geologiczna obszaru zlewni Nysy Łużyckiej zmienia się wraz z jej biegiem. W jej obrębie można wyróżnić następujące główne jednostki strukturalne:

• blok karkonosko-izerski;
• metamorfik kaczawski; 
• depresja północnosudecka; 
• peryklina Żar; 
• monoklina przedsudecka.    

W górnym biegu rzeki charakterystyczne są skały krystaliczne i metamorficzne, na których zlokalizowane są górnołużyckie pokłady węgla brunatnego (utworzone w Obniżeniu Żytawsko-Zgorzeleckim, o miąższości do 80 m). W środkowym i dolnym biegu obszar zlewni Nysy Łużyckiej obejmuje teren rozległych dolnołużyckich pokładów (ok. 100 km szerokości i 10 m miąższości). Na nich znajdują się czwartorzędowe utwory lodowcowe i wodnolodowcowe (gliny zwałowe, piaski, iły, mułki, itp.).

Analizując warunki wodno-glebowe można powiedzieć, że na północy dominują luźne skały klastyczne, w których występują warstwy wodonośne o dużej przepuszczalności. Natomiast na południu skały lite tworzą szczelinowe warstwy wodonośne o niskiej przepuszczalności.